Tegenstellingen

Dag 4 Agra

Vandaag zijn wij op eigen houtje de stad gaan verkennen. Er werd ons door meerdere mensen geadviseerd om heel vroeg in de ochtend naar de Taj Mahal te gaan in verband met de mooie kleuren die je dan ziet.

06.00 uur wij staan op en gaan naar de Taj Mahal lopen onderweg staan er borden dat het 4 minuten lopen is vanaf het hotel, de eigenaresse van het hotel vertelde ons dat het 10 minuten lopen is en wij hebben ontdekt dat het 20 minuten lopen is omdat je overal wordt tegen gehouden door straatverkopers. Dus voor een indiër zal het inderdaad 10 minuten lopen zijn en voor een meer meegerekend de tijd dat je elke keer nee zegt. We liepen langs een heel duur hotel obroi. Mama vertelde als je deze naam ziet staan hou dan je portomonnee maar goed vast want het is erg prijzig zelfs voor de westerse mensen.

Taj Mahal

Wat een gebouw! Maar wat een muurwerk er om heen... vroeger toen mama hier was was alles nog open kon je alles aanraken en bekijken. Nu hebben de Indiërs er van geleerd en hebben ze overal muren of hekken om heen geplaatst en moet je als buitenlander bijna omgerekend 50 euro betalen om binnen te komen terwijl een Indiër nog geen 1 euro betaald (overdreven gezegd). De hekwerken worden in de gaten gehouden door mensen, zoals voor alles eigenlijk hebben ze een mannetje. Behalve voor één ding is mij opgevallen: Verkeersregelaar. Iedereen is hier vrijwillig een verkeersregelaar, overal waar je komt regelen ze het onderling en als er wat gebeurd hard schreeuwen veel praten en snel weg rijden. Maar ik wijk af van het onderwerp de Taj.

Wat een groot indrukwekkend gebouw is dat! Ik wilde er altijd al heen gaan en heb veel verhalen erover gehoord op tv en van mijn papa en mama. Ik kan niet anders zeggen dan van de verhalen die ik heb gehoord is als je het zelf ziet niet na te vertellen! Zo indrukwekkend en mooi. Terwijl als je goed kijkt en de geschiedenis er van leest het is gewoon een graftombe wast twee geliefdes nu in liggen. Hoe verzin je het één van de zeven schoonheden is een graftombe...

Vandaag was een dag met veel tegenovergestelde dingen, aan de ene kant had je mensen die komen kijken naar een mooi gebouw en ieder hun eigen reden heeft om daar heen te gaan en aan de andere kant lagen er twee mensen in datzelfde gebouw die overleden zijn en rust kennen.

Taj Mahal a love story for a Lifetime

Het is zo een toeristenplek geworden dat de overheid heeft besloten vanwege het marmer er geen fabrieken in een straal van ... km om de Taj mogen staan. In Agra zijn er twee hoofdinkomens voor de stad: handwerk en toerisme.

We hebben een tuk tuk genomen door agra heen naar allerlei verschillende plekken en ja je kan merken dat ze van de toeristen leven. Alles wat ze verkopen aan toeristen is met de hand gemaakt, de entree prijzen zijn anders als je geen Indiaas paspoort hebt en voor een openbaar toilet bezoek houden ze hun hand op niet voor het toilet bezoek maar voor je wc papier omdat de Indiër zich wast met de kraan.

‘Nee ik ga niks kopen, jongens wij gaan niks kopen hier zonde van het geld.’ Zei mijn mama dapper toen ze een tapijt winkel inliep.

Paar uur later... ‘wat een aardige, zachte en goud eerlijke man. Deze zou ik vaker willen spreken en we hebben een tapijt gekocht die wij als wij krakkemikkig zijn aan jullie geven.’

Jullie zullen wel denken een tapijt waarom? Mijn mama die altijd zo modern is en een Independent woman heeft een tapijt een ouderwetse handgemaakte generatie op generatie tapijt gekocht samen met Ton. Nick die keek mij aan en zei: ‘Ik dacht dat wij niks gingen kopen hier?’ Ik moest lachen en legde uit waarom mama omgedraaid is van haar standpunt. Hoe onafhankelijk en zakelijk me mama ook is ze is gevoelig voor meerdere dingen:

• eerlijkheid
• Humor
• Gastvrijheid
• Aura’s

Dat laatste klinkt misschien wat zweverig voor sommige mensen maar wat ik er mee bedoel is dat ze aanvoelt of je een goed of slecht persoon bent. En een moeders gevoel zit er nooit naast!

De man die ons hielp vertelde natuurlijk een prachtig verhaal wat ik niet zo 1,2,3 na kan vertellen. Het is laten we zeggen een verhaal van je had er bij moeten zijn. Mama was in het begin heel gespannen en had echt zo iets van IK GA HIER NIKS KOPEN! En jullie trouwens ook niet... ;) Imran zo heet de man die ons vertelde over zijn familie bedrijf zei tegen mama: ‘ Madame, I will tell you this you listen to my story I am telling with love to you. We are in the city of love so don’t worry just listen. Nick antwoordde op de achtergrond: ‘and be happy.’

Mama werd iets gerustgestelder ze keek en luisterde aandacht. Hij had haar aandacht volledig! (Wauw ik was verbaast een Indiase MAN die mijn moeders aandacht volledig heeft, ze overlegde niet eens met ton vertelde niks ze was helemaal op gegaan in zijn verhaal.) hoe doet hij dit?!

Er werd ons thee aangeboden maar mama zei alweer niet aannemen jongens want we kunnen niks terug geven aan hun... mama legde het uit aan Imran dat ze zich ongemakkelijk voelt en bezwaard omdat wij niks terug geven/ iets kopen hier. Hij zei tegen haar: ‘ Yes madame I know I understand, but my job is to tell you this story and if a carpet is ment to be with you it will be otherwise it will not and that is also fine. If every time people come here and buy a carpet I will be a millionair here in Agra. I am not here to push you I am here just to tell you a story.

Mama werd zo rustig van hem, je voelde de rust bij mama terug komen en ze ging gemakkelijk zitten. We kregen thee en we kregen allerlei tapijten te zien.

Als klap op de tapijt hebben we niet 1 maar 3 handgemaakte Persische van wol op wol tapijten gekocht:

• je kan je tapijt voor family gebruiken (de donkere kleuren)
• Draai je het tapijt om is het lichter door de wol in welke richting het is geweven deze is voor als je een ‘nieuw tapijt wilt’
• Draai je hem om naar de achterkant dan heb je een party tapijt. Als je ouders van huis zijn kan je deze kant gebruiken makkelijk schoon te maken en je ziet er niks van als je het weer omdraait.

18.15 we zijn weer terug in het hotel. We gaan rusten en  douchen daarna eten en lekker slapen. Wat een dag veel tegenovergestelde dingen meegemaakt vandaag ook bij mijn mama aan de ene kant een zakenvrouw die niet snel afhaakt van haar plan en aan de andere kant gevoelig voor eerlijkheid en het oprechte geloof van een man.

We hebben ook een levende Wasmachine gezien! (Scheelt wel een hoop stroom.)

Morgen om 09.00 uur gaan we naar Jaipur. Dag Agra stad van de liefde en de stad van Nick Khan (Khan is een grote bekende achternaam hier in India). Wie weet wordt Jaipur wel de stad van Ton ;).