Spicy Vliegreis

Dag 8 Van Jaipur naar Goa Agonda beach

In de ochtend om 10.00 uur werden we gehaald en naar het vliegveld gebracht. Hier in India is er nu een feest aan de gang voor de Hindoestanen dus bijna iedereen is vrij en dat merk je op straat. Veel winkels zijn dicht en bijna iedereen is onderweg naar familie of een tempel toe. 

Wij rijden ook door deze chaos heen, door de stad onderweg naar het vliegveld. Ik kan niet wachten tot we onze zwemkelding aan hebben en een frisse duik nemen in de zee zonder getoeter om je heen! 

Dag Jaipur, Hello Goa!

De vliegreis op zich was al een avontuur. Het begon op het vliegveld in Jaipur, we kwamen aan en de chauffeur haalde onze koffers uit de auto. Meteen kwamen langs alle kanten jongens aangelopen die maar wat graag je koffers wilden tillen en op zo een kar wilden neerzetten. In Nederland zouden wij andere hulpmiddelen proberen te bedenken om maar niet te hoeven tillen en hier vragen ze er juist om, wat ik al eens eerder vertelde voor elk dingetje is er wel een mannetje aanwezig. Mama de moedereend liep naast de jongen die ons hielp en wij liepen er achteraan als kuikentjes. De jongen vertelde ons dat je nog niet door de douane heen kon en hier moest wachten, hij wees naar een paar stoelen voor twee winkeltjes. Gelukkig was het niet één of andere verkoper die ons weer van alles wilde aansmeren. We zien op de tickets dat er een tussenstop is... het is net als de sneltrein alleen dan in de lucht. Mama vroeg zich af of we dan ook er uit moeten en dan weer opnieuw ergens anders in een ander vliegtuig moeten instappen. Maar eenmaal bij de check in balie vertelde de man dat we gewoon in het vliegtuig konden blijven zitten terwijl de anderepassagiers in en uit stappen. De grondstuward keek naar de koffers en het aantal kilo’s, hij keek mama aan en vertelde dat je bij domestic flights maar 15 kilo max mag meenemen. Mama wist dat ze dit zouden zeggen en vroeg hoeveel extra we bij moesten betalen om het wel mee te kunnen nemen, het zou neerkomen op 400 rp. Per kilo gram. Maar dit was niet het enige, we konden ook extra bij betalen per persoon dan zouden we extra been ruimte hebben, de koffers zouden als één van de eerste op de band gelegd worden en er wordt eten geserveerd waar je dus zonder deze betaling voor moet betalen. Na een klein overleg hadden we ook met deze extra’s ingestemd aangezien we in totaal meer dan 4 uur in een vliegtuig zitten en er een lange tussenstop zou zijn.

We zitten in het vliegtuig deel 1 noem ik het even voor het gemak. Deel 1 verliep soepel en snel, we vlogen met spice jet en spicy was het zeker! Volgens mij is de baas van spice jet iemand die zelf nooit als stewardess/ steward heeft gewerkt en niet preuts is. De vrouwen hadden met recht een spicy dress aan, als ze stonden zat het zo strak dat hun goude bergen om het netjes te houden je recht aankeken en beneden zat het zo strak om hun benen heen als ze gingen bukken moesten ze in hele rare posities bukken. Zoals mijn schoonfamilie zouden zeggen nath dit is een ongetoetste aanname ;). Bij deel 1 kregen we ook netjes een welkomstdrankje genaamd Pani, super deluxe en erg origineel (pani is Hindi voor water). Eten en drinken moesten ze heel snel regelen aangezien we al aan het dalen waren En het eten was ook best spicy! 

Deel 2 van de reis, mensen stappen in en uit en naast Ton op de eerste rij kwam niemand zitten dus Nick verhuisde daarheen zodat we allemaal een stoel er tussen hadden zitten die vrij was door nog meer beenruimte te krijgen. Weer kwamen er stewardessen binnen gelopen allemaal met korte strakke jurken aan. Pani, alweer kregen we het welkomstdrankje. De reis verliep wederom snel en ze waren heel snel met het eten en drinken, dit keer hadden we een snack genomen in plaats van een hele maaltijd aangezien we net hadden gegeten. Toen we als hadden gekregen vertelde de stewardess dat ze zometeen terug komt om het af te rekenen. Mama en ik keken elkaar aan, afrekenen? Waarom we hadden al betaald? Inderdaad toen we bijna gingen landen kwam ze terug met de rekening... We vroegen meteen hoe dat zat aangezien we al voor de xtra’s hadden betaald. De stewardess vertelde dat het twee vluchten zijn, je zitplaatsen en het welkomstdrankje blijft staan voor beide vluchten maar als je bij beide vluchten ook wat wilt eten en drinken moet je dit of van te voren aangeven en alvast afrekenen of je betaald in het vliegtuig het bedrag wat je hebt besteld. Weer wat geleerd denken wij dit doen we dus ook geen tweede keer meer. 

We zijn er!

Op het vliegveld in Goa stond er netjes een chauffeur op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen, hij stond alleen wel een stuk verder op door de drukte dus moesten we even wachten. In de tussen tijd bedachten wij ons hoe groot zijn auto zou zijn aangezien we in New Delhi een kleine auto hadden en twee koffers daardoor op het dak moesten. 

Ooh ja trouwens we hadden spicy jet deluxe pakket gekozen (zo noem ik het even) met alle extra’s waaronder ook snelle bagage... Nick Ton en ik hadden onze koffers snel, het wachten was op die van mama haar kaartje met priority was er af getrokken/ gevallen dus die kwam pas later op de band. Paniek natuurlijk want waar blijft de vierde koffer voor iedereen die daar staat is het altijd spannend of je koffer aankomt of niet.

De chauffeur kwam aangereden in ook een ‘kleine‘ auto, groot genoeg voor alle koffers alleen de zitplaatsen waren te smal voor onze Hollandse billen. Onderweg zagen we van alles en reden we door de straten van Margao waar mama vandaan komt. Hier in the middle of no where reden we door een soort van poort door waarop stond carnaval 2019! Wij zeiden meteen tegen elkaar: carnaval hier? de chauffeur remde hard af, ik hoor muziek maar kan nog niet plaatsen waar niet vandaan komt en ineens zagen wij voor ons karren rijden en mensen om ons heen waren ‘verkleed‘. Niet zo uitgebreid als in Nederland maar ze deden aardig hun best. Het was een gezellige bedoening en het was tevens gek om mee te maken in India. De chauffeur probeerde er langs te rijden want afzettingen van de route die ze rijden net zoals bij de Kwakelse kermis dat kennen ze hier niet. Gelukt! We zijn er langs gereden en hebben een glimp kunnen opvangen van het feest.

We zijn aangekomen bij... heh wat is dit?! Alle vier schrikken we ons een hoedje, we staan aan de kant van de rivier appartementen en kijken uit op een smal riviertje. Even hadden we het idee dat we weer bij dag één waren beland en er iets was mis gegaan met de boeking. Maar niets is minder waar, we liepen wat verder en er werd ons verteld dat we naar de overkant moesten zijn. De receptionisten van de rivier appartementen legde ons uit dat er wel een smalle brug is iets verderop alleen daar kan je niet overheen met een grote auto. Dan moet die brug wel heel smal zijn want de auto die wij hadden was al niet groot. Maar goed we zijn weer een ervaring en avontuur rijker en kunnen we dit ook weer van onze Bucket list afstrepen. We hebben de rivier overgestoken per bootje en de bagage ook! Mocht je nu afvragen wat voor bootje? Eentje die ze met een touw naar de overkant trekken, die je in Nederland vindt bij speeltuinen en attractie parken. 

Kortom het was een waar jungle avontuur om hier te komen, maar het is hier prachtig! Je staat op en stapt zo het strand op. Je doucht in de buitenlucht en de wc staat ook onder een afdakje in de buitenlucht. Het lijkt wel de Malediven alleen dan in het klein. Weer een hele andere ervaring en heerlijk dat het is douchen enz. In the indian open air!